Z życia przed schroniskiem pamiętam tylko głód i zimno. Pamiętam jeszcze wypadek, po którym przerażona biegłam przed siebie uciekając przed autem, które sprawiło mi ból i odjechało. Już nigdy nie będę w pełni zdrowa, nigdy też nie będę widziała na prawe oko. W schronisku nazwali mnie Tola. Biegnę ile sił w łapkach gdy tak wołają, bo bardzo się boję, że się zgubię. Wtedy oni znikną i znowu będę niczyja, wyganiana z posesji, mokra, zmarznięta i głodna... Wciąż mi się to śni.

PS. Będę wdzięczny, jeśli opowiesz o akcji znajomym. Wtedy moi schroniskowi koledzy może też dostaną prezenty.

Nie wiesz, które produkty wybrać?
Przelej darowiznę jednorazową na ogólną pomoc Bezdomniakom:

Wesprzyj nas darowizną jednorazową

Imię

Nazwisko

Adres e-mail

zł

Zgadzam się z regulaminem*

Przekazywanie kwoty będzie kontynuowane przez system płatności

Udostępnij